Nen saman diya’d Sta. Maria
sano onlukas la ‘ray bungay mais,
tan nasiim la ‘ray duyaw a buke-bukel
ondago met la ‘ray kompapey.
Pansasamsaman da ‘ray anto ka man
ya marmarlang ed loob na abung mi
tan agkami la makasabad satan
ya manggogoy anggate-gatel ya sali-sali mi.
No kakaugip la, ikapot mi ‘ray binbintana
tan alagaren miy pakayepyep
anggano masalimoot ya tuloy
ed loob na daan ya moskitero.
Ed kabuwasan, nabangonan miy
datal ya binalkot na angkekelanting
ya nampulbon paya-payak ya panisen min
kinabuwasan angga’d pakaburbor na mai-mais.
Wala nin siyansiyay mais ed beneg mi,
onloob-ompaway la ‘ray kompapey ed bintana
balet anggapo la ‘ray lima-liman manpanis,
anggapo la ‘ray sali-salin ondakat, onggatel.
Pugad
Noon doon sa Santa Maria, kapag bumubuka na ang mga bunga ng mais, at masisilip na ang mga dilaw na butil lalapit na rin ang mga gamugamo.
Pagaagawan nila ang ano mang maningning sa loob ng bahay namin at hindi na kami magkandaugaga sa pagkamot ng nangangati naming mga paa.
‘Pag matutulog na, isasarado namin ang mga bintana at aantaying mawalang ng malay kahit masyadong maalinsangan sa loob ng butas na kulambo.
Sa umaga, tatambad sa ‘min ang sahig na binalot ng maliliit at de pulbos na pakpak na wawalisin namin bawat umaga hanggang maani ang mga mais.
May mga mais pa rin sa likod namin, labas-masok na ang mga gamugamo sa ‘ming bintana pero wala nang mga kamay na magwawalis, wala nang mga paang aapak, kakatihin.