Hindi. Hindi dapat ako manatili sa isip lang. kapag naglakad ako para mag-isip automatic yun dala ko ang lipunan, ang mundo ng tao, ang social media, ang mga emails, ang mga kailangang matapos.
Kapag naglalakad ako kailangan kong makipagpatayan para panatilihin ko ang katawan at atensyon ko sa lupang nilalakaran ko. Sa ganitong paraan ko lang tunay na naiiwan ang bahay.
I have tinnitus but it is nothing compared to the sound of the cicadas in the end of summer. My tinnitus drowns to the sound of these critters, these fairies of the forest.
Kissing Makiling
Perhaps a separate category: walk observations, these turn into walk narratives.
I already have a voice gaddamit. My eulogy for rem. That was in my voice.